19 - 21 februari – Op naar Bali

21 februari 2019 - Pemuteran, Indonesië

In de reisbeschrijving staat voor deze dagen: 

Nina van Riksja Tours schreef in onze reisbeschrijving.  "Je Robinson avontuur

In een houten boot vaar je zo het Nationale park in. Wanneer de gids zijn favoriete snorkelspot heeft gevonden spring je er snel in om finding nemo’s en met een beetje geluk schildpadden te spotten. Aangekomen op Menjangan Eiland zie je de laatste bootjes terugvaren naar het vasteland. Samen met de gids maak je een kampvuur en verzamel je de laatste ingrediënten voor het avondeten. De volgende dag ga je naar het Pemuteran familiehotel.

Een sfeervolle guesthouse met het comfort van airconditioning en warm water. Het hotel is centraal gelegen in Pemuteran. Het is iets verder van het strand (10 minuten lopen), maar wel dichter bij het typische Balinese leven. En er is een zwembad om in af te koelen in de ruime tropische tuin."

Ik schrijf dit verslag nu aan de rand van het zwembad. Marijke ligt naast mij op een zonnebed te lezen. Luchtvochtigheid is hoog en een 30 graden. Koud biertje naast mij. Kletterende fonteinen en net aan de andere kant van het bad heeft men de tafels gedekt voor een gezamenlijk diner en onverwacht een optreden met Balinese dans. We laten ons straks verrassen. 

Mijn vorige verslag eindigde in Kalubaru. De laatste foto was van het ontbijt. Stipt om 8 uur was Harry aanwezig die onze tassen inlaadde. De verse flessen water stonden al weer in de portieren. Dus de reis kon beginnen. De schattingen van de reistijd liepen erg uit een. Maar eindconclusie, het viel ons alles mee. Zeker vergeleken met eerdere ritten. Het verkeer op Oost Java is minder chaotisch en we kregen de indruk dat de mensen daar ook welvarender waren gezien de huizen en wegen. 

Bij de ferry aangekomen konden we direct halverwege de zijkant het schip oprijden. Bij toeval zag ik dat de reddingsvlotten goedgekeurd waren tot april 2019, dus er waren geen obstakels. Het was maar een kleine oude boot en al binnen een halfuur voeren we over. Aangekomen in de haven op Bali drukte Harry mij op het hart geen foto’s te maken tot we alle controles voor bij waren. Er lagen enkele oude roestige schepen, dus geen staatgeheimen. We begrepen er eerst niets van. Tot het 1e loket. Harry overhandigde zijn papieren met IDR 10.000 er bijgestoken. Bij de 2e controle ging het wat minder subtiel en werd er gewoon een bankbiljet gegeven na een fronsende blik van de controleur. Na 4 controleposten en IDR 50.000 lichter konden wij onze weg vervolgen. Als eerste reden we naar een sfeervol guesthouse waar we de dag er na 2 nachten zouden verblijven. Hier lieten we de grote reistassen achter en met een beperkte hoeveelheid kleding togen we met een nieuwe chauffeur naar het strand waar de boot lag voor ons Bounty avontuur. 

Daar aangekomen werden we door 5 man geholpen om aan boord te komen. Naast onze bagage ging een enorme plastic box vol met eten, tenten, tentstokken, luchtbedden, drinkwater en snorkelspullen mee. Wij tweeën(!) werden deze avond, nacht en ochtend begeleid door de gids, de kok en de kapitein. Nadat alles was ingescheept voeren wij met hoge snelheid naar een eiland Menjangan. Een beschermd nationaal park. Met speciale vergunning mochten wij daar kamperen. 

Tja, dilemma: superlatieven schieten tekort. Dus ga ik het proberen samen te vatten zonder hierin te vervallen. Op een uitgestrekte landtong, zand met veel aangespoeld koraal, hebben wij gezamenlijk de tenten opgezet, hout langs de kustlijn gesprokkeld voor twee kampvuur o.a. tegen muggen en voor de saté. Hierna korte verkenning van de buurt. Op het eiland staan enkele gebouwtjes waar Rangers verblijven. Deze mannen bewaken de complete environment rond het eiland. Op het eiland leeft een groep kwetsbare reeën. Er is veel koraal rond het eiland. En dagelijks stroomt er veel plastic aan van o.a. Java. De rangers houden alles schoon en bewaken alles. Mooi werk! 

Hierna zijn we naar de eerste snorkelplek gevaren. Boot aan de boei en  overboord. Nu klinkt dat simpel, maar alles, snorkel e.d , moet wel goed passen en worden afgesteld. Bij Marijke verliep dit niet direct goed door te groot masker, waardoor de lust om het hoofd onderwater te steken snel afnam. Ik had wat last van mijn snor waardoor ik af en toe een ongewenste teug zeewater binnen kreeg. Zie mijn feestelijke gezicht bij de boot. Nog zo’n dingetje: een zwemtrap met buisjes. Erg fijn om op te klimmen met blote voeten. Uiteindelijk paste de materialen en hebben we een eerste tocht met zeer veel plezier gemaakt in één groot zeeaquarium. Beetje jammer. Vriend Roy had heel mooie onderwatercamera aan ons geleend. Prima apparaat en vooraf getest maar onderwater errorcode op memorycard. Dus nog even een uitdaging. Maar YouTube even op “onderwater en Bali” en je ziet wat wij hebben gezien.  Ongelooflijk veel en mooie vissen, prachtig koraal en gigantisch helder water. 
Na deze 1e tocht terug naar ons kampement. In de verte dreigde onweer en regen, maar het is droog gebleven. Op "vaste wal" terug, hoorden wij dat het daar enorm had geregend.  
In ons kampement kwamen wij niets tekort. De kok toverde van alles tevoorschijn: Pisang goreng (gebakken banaan), springrol (loempia’s), tomatensoep, rijst en saté, een mooie fles rode wijn. En alles met servetten, bordjes en schotels, bestek, echte wijnglazen enz. Awesome! 

Het liep tegen tienen en wij konden de slaap dachten wij wel vatten. Dus “end aan de Campfire stories”. Maar ook in een tentje bij de zee blijft het bij 30 + erg warm. Dus slapen was best lastig. De mannen bleven actief en hielden bijvoorbeeld het kampvuur brandende tegen de muggen. Het werd een korte nacht. ’s Morgens om 05:45 uur werden we gewekt om de opkomende zon te zien en in alle vroegte te kunnen gaan snorkelen. Eerst gingen we met de boot naar een punt waar we na enig klimmen een prachtig uitzicht kregen. Vervolgens zijn we op een andere  spot gaan snorkelen. Oké ( 1x dan ) met één woord geweldig!  Zoveel prachtige en kleurrijke vissen en prachtig koraal. Adembenemend, maar dat laatste is weer niet handig onderwater.  

Na het snorkelen zijn we teruggevaren naar het kampement, dat inmiddels door de kok volledig was opgeruimd. Alles aan boord en met gang naar de ontbijtlocatie. Op een afgelegen strand aangekomen werden we na enige tijd verrast met croissants, gebakken eieren, fruit, koffie en thee. Wat duidelijk op de kustlijn te zien was, enorm veel plastic. De gids vertelde dat zij iedere dag met de boot daar heen gingen om plastic te rapen. Veel kwam via de golfstroom vanaf Java.  

Na het ontbijt werden wij weer afgezet op het startpunt. Hier werden wij opgehaald door een busje van het hotel. Daar aangekomen begon een nieuwe ervaring.  
Door zeer hartelijke mensen werden wij verwelkomt met een glas vers geperst koel watermeloensap en een vochtig ijskoud handdoekje. Na een uitgebreid welkom en uitleg gingen wij naar een soort tuinkamer. Naast deze slaapkamer was een badkamer met toilet. In het dak zat een groot gat om de vochtige lucht af te voeren. De inrichting was in authentieke style. Hoe leuk is het om een welkom in bloemblaadjes te lezen op het bed. Nadat wij ons hadden geïnstalleerd, even naar het terras voor een koele drank. Het is opvallend hoe vriendelijk en behulpzaam iedereen is. En na een korte nacht op het eiland en alle snorkelrondes is rust ook wel even fijn. We hebben ons laten verwennen met een Balinese pakking ( Marijke ) en ik een Balinese massage. Klein vrouwtje met handen als bankschroeven. Daarbij hebben we beiden de voetjes laten verzorgen. Oftewel een geweldige middag. ’s Avonds was er een gezamenlijk diner met alle gasten ( 12 ! ) in de tuin met een opvoering van Balinese dansen.  
Nu maar gelijk even de 21e februari meenemen in het verslag. Dit betekent dus dat het verslag in fasen is geschreven. 

Vanmorgen zijn we naar het strand gewandeld en hebben daar duikbrillen en flippers gehuurd en hebben we een lekkere cappuccino gedronken. Hierna zijn we gaan snorkelen. Direct voor de kust heeft men op vele manieren enorme bouwwerken laten afzinken die nu begroeien met aangeplant koraal. Sommige bogen lijken een op de bodem liggend omgekeerde boot waarvan alleen de spanten zijn gebleven. Maar ook grote korfen diameter ca. 25 meter en zelfs een groot fietsenrek met allemaal fietsen er in dienen als dragers van koraal en andere waterplanten. Rond al deze bouwwerken zij er zeer veel vissen te zien. De middag hebben we doorgebracht bij hotelzwembad. Een grote kokosnoot geproefd. Nadat de ober de nodige limoenen en palmsuiker had toegevoegd was het redelijk drinkbaar, maar wij staan er niet speciaal voor op. Inmiddels is het even stevig gaan regenen. Hierbij is een klein windje opgestoken, dat zorgt voor een beetje verkoeling. Tijdens het snorkelen lig je langere tijd in het water waarbij je schouders deels boven water blijven. De zon heeft dus vrijspel op de schouders. Nu voelt rug en schouders enigszins gebakken.  

Wat op Bali fascinerend om te zien is, is hoe en hoe vaak men bezig is met het vereren van hun goden. In iedere tuin staan wel één of meerdere  soort altaar of een kleine offerruimte. Bij ons guesthouse legt men meer keren per dag iets op het altaar met brandende wierook. Hier zitten ook eetbare spullen bij. Dus de vraag ontstond of dit niet zou bederven. Op het strand waar ik de vraag hardop uitsprak werd deze direct beantwoord door een kip die via de tafel op het altaar sprong en al het lekkers op at. Misschien een gereïncarneerde opa? Verder zijn er veel zwerfhonden die op de lage altaren even opruimen.  Morgenochtend vertrekken we naar Ubud. 



 

Foto’s

5 Reacties

  1. Thea en Douwe:
    21 februari 2019
    FANTASTISCH!!!! Het betere leven! Dit is echt genieten!
  2. Annemiek:
    21 februari 2019
    Gaaaaaf!!!!
  3. Sietse:
    22 februari 2019
    Gaaf! Benieuwd hoe het met Maria gaat 😄
  4. Aukje de haan:
    22 februari 2019
    Wat een droomreis. Heerlijk
  5. Sikko:
    22 februari 2019
    Maria = naam in paspoort. Het gaat erg goed!