16 februari Dag in Malang en reis naar Kalibaru

We hadden een “ rustdag “.  De dag er na, vandaag dus, hebben we weer een volle reisdag (reistijd volgens Harry ca. 8 uren). We zijn naar een bijzondere wijk aan de oever van de rivier in Malang gegaan. De wijk, Kampung Warna-Warni Jodipan ( Village of Color ) was eerder sterk vervallen. Studenten hadden als opdracht gekregen om met steun van de gemeente een plan uit te werken om deze wijk te revitaliseren. De uitwerking zien jullie op de foto’s. Inmiddels komen er zoveel toeristen waardoor het vergelijkbaar wordt met Giethoorn. Maar dan in hele smalle straatjes, waar je rechtstreeks in de woninkjes van de bewoners kijkt. Bedenk dan woonkamers niet groter dan je badkamer thuis.  En iedereen is enorm vriendelijk. Hier en daar kun je gadgets of een koud flesje water kopen. De color side is met name geopend voor publiek. De blauwe side ( zie foto’s ) is meer gesloten. Met alle smalle straatjes en trapje op en af liep het zweet ons al snel weer van de rug.

Als 2e hadden wij de vogel- en bloemenmarkt op ons lijstje. Een klein stukje lopen. Het besloeg een stuk van enkele straten vol met kooitjes met beesten. Bij ons sluit men de straat af waar de markt is, maar hier rijden de scooters er weer overal ‘gewoon’ tussen door.

Wel weer rare en opvallende zaken gezien. Zo maar een paar: teveel beestjes in een te klein hokje zonder water. Uilen in een kooi in de brandende zon. Slangen, kameleons, varanen en vogels die aan een lijn rondjes moesten vliegen en krabbetjes die in grote slakkenhuisjes leven. Maar nu blauw geverfde huisjes met een sticker. Leuk voor kinderen(?).  Alles met elkaar in de hitte een geurig geheel. Na afloop zijn we doorgewandeld naar de planten – bloemenmarkt. Voor Marijke erg leuk om veel planten, vruchtbomen e.d. te herkennen. Soms met wat hulp van Harry.

We sloten af met een bezoek aan 'Toko Oen'. In vervlogen koloniale tijden was dit het restaurant! waar mensen na de kerk koffie dronken of een ijsje aten. Het bedienend personeel droeg in die tijden een witte broek en jasje met een zwart hoedje. Nou dat is er nog steeds, alleen niet vaak vernieuwd gezien de rafels en gaten. De thee en broodjes waren lekker. Met ook met een large beer – Heineken 640 cc voor IDR 50.000 en 2 homemade kroketten was het goed toeven. Bedenk daarbij dat er nagenoeg geen alcohol te krijgen is in Malang. Al met al een leuke locatie. ’s Avonds spoelde het van de regen en hebben wij ons nog een keer naar 'Toko Oen' laten brengen met een soort Uber taxi voor het avondeten. De rit was ongeveer een 3 kilometer door de stad voor IDR 12.000. ( ca. € 0,75 ).

De avond hebben we verder op hotelkamer doorgebracht met een beetje lezen, reislogger bijwerken en een gedown loaded filmpje van Netflix. Het verslag schrijven had ik bewaard tot nu. We zijn inmiddels ruim 3,5 uur onderweg naar Kalibaru. Naar het hotel van mister Pieter ( volgens Harry a nice dutch guy ). Een hotel met zwembad en koud bier. Dus goede vooruitzichten.

In het weekend verplaatsen hele volksstammen zich en het is dan ook druk op de weg. Harry stuurt ons feilloos door alle drukte. Al geeft dit soms spannende situaties. Met de woorden “Plan plan” remmen wij soms zijn enthousiasme.  Onderweg zien we overal vlaggen en spandoeken voor de komende presidentsverkiezingen. Op veel plaatsen stijgt er al weer rook op uit de saté grills waar met hout nu eerst bed van gloeiende kool wordt gemaakt.  Dus naast alle uitlaatgassen is er ook veel rook van de bbq’s en niet te vergeten de overal langs de weg liggende smeulende bultjes droge bladeren. Het leek vandaag ook wel de nationale collecte voor de Moskee. Op de meest vreemde plaatsen stonden er midden op de weg mensen met een paar pionnen en luide muziek en een blikje o.i.d. in de hand om te leuren naar een donatie.

Ik heb al eerder verteld van het hectische verkeersbeeld. Eén groep heb ik nog niet echt genoemd en dat zijn touringcars die volledig overladen volgens Harry op een zeer strak schema moeten rijden. Deze piraten hebben werkelijk overal schijt aan en halen te pas en onpas in op plaatsen waar dit gewoon niet kan. Wat doe je dan? Dan ga je als chauffeur gewoon nog harder rijden om een vrachtauto in te halen. En je blijft gewoon keihard aansturen op je tegenligger die maar 2 dingen kan: keihard remmen of wegsturen. Met een gang van naar schatting 80 kilometer schampte de bus ons net niet! Zonder overdrijven er zat nog geen meter tussen! Maar goed na een mooie reis, een prima lunch ( Harry weet zijn adresjes ), zeer veel indrukken en dus een bijna andere afloop kwamen wij in Kalibaru aan. De eigenaar is een Nederlander genaamd Pieter van Luik. Ik zal direct even de eerste foto’s uploaden. 
De foto’s spreken al voor zich. In Indonesië de beste plaats tot heden. Goed morgen verder.